Εμπιστευτικά έγγραφα του Αυστραλιανού Υπουργείου Εξωτερικών, που αποδιαβαθμίστηκαν, ξεμπροστιάζουν Σημίτη και Πάγκαλο για τη στάση τους στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων.

Το εμπιστευτικό έγγραφο που δημοσιεύει αποκλειστικά η «δημοκρατία» εντοπίστηκε στα αποδιαβαθμισμένα αρχεία της κυβέρνησης της Αυστραλίας από την Παμμακεδονική Ενωση του Καναδά.

Το 1996, τη χρονιά που συντάχθηκε και διανεμήθηκε σε υπουργεία και υπηρεσίες της κυβέρνηση της Αυστραλίας, το θέμα ήταν ακόμα «ζεστό». Υπήρχε ακόμα η δυνατότητα να αναληφθούν πολλές πρωτοβουλίες από την ελληνική πλευρά και να πειστούν πολλές χώρες να μην προβούν σε αναγνώριση του γειτονικού κρατιδίου, αν δεν ικανοποιούνταν οι όροι της χώρας μας για τη διαφύλαξη των συμφερόντων της πατρίδας και του λαού μας. Τότε ο Πάγκαλος σε συνομιλίες με ξένους διπλωμάτες αποκαλούσε τα Σκόπια «Μακεδονία» και έλεγε ότι το θέμα περισσότερο απασχολεί την ομογένειά μας στο εξωτερικό παρά την επίσημη ελληνική κυβέρνηση.

Με αυτό το τηλεγράφημα ενημερώνονται τα υπουργεία και οι διπλωματικές υπηρεσίες της Αυστραλίας και τα επικεφαλής στελέχη τους για τις προθέσεις της κυβέρνησης του Καναδά να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως FYROM την 5η Ιουλίου. Η αναγνώριση έγινε την 4η Ιουλίου. Οι διπλωματικές σχέσεις του Καναδά με τους Σκοπιανούς περνούσαν πλέον ως αρμοδιότητα της καναδικής πρεσβείας στο Βελιγράδι της Σερβίας, διατηρήθηκε ένα προξενείο του Καναδά στα Σκόπια, ενώ λειτούργησε και πρεσβεία του κρατιδίου στην Οτάβα, την πρωτεύουσα του Καναδά.

Βασική πηγή της αυστραλιανής διπλωματίας για την υπόθεση των Σκοπίων ήταν ο Καναδός διπλωμάτης Dennis Snider.

Στην 7η παράγραφο του τηλεγραφήματος αναφέρεται ότι ο Snider απέδωσε την καθυστέρηση στην αναγνώριση των Σκοπίων ως FYROM από τον Καναδά σε εσωτερικούς λόγους. «Η κυβέρνηση ανησυχεί πολύ για την πιθανή αντίδραση της ελληνοκαναδικής κοινότητας. Επίσης έχει κατά νου τις προσπάθειες ενός ελληνικής καταγωγής φιλελεύθερου βουλευτή (σ.σ.: του καναδικού Κοινοβουλίου), ο οποίος ήταν πολύ δραστήριος σε όλα τα θέματα που ήπτοντο της ελληνικής εθνικιστικής ατζέντας (συμπεριλαμβανομένων της Τουρκίας, της Κύπρου, της FYROM). Αυτές οι ανησυχίες είχαν γίνει ολοένα και λιγότερο πιεστικές για τον υπόλοιπο κόσμο που αναγνώρισε -μη εξαιρουμένης της Ελλάδας- και ανέπτυξε σχέσεις με τη FYROM».

Για να γίνουν κατανοητά τα ανωτέρω, αξίζει να σημειωθεί ότι η υπογραφή της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995 από την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου εκλήφθηκε από τη διεθνή διπλωματική σκηνή ως εγκατάλειψη του ελληνικού αγώνα για το όνομα της Μακεδονίας.

Στο σημείο 8 του τηλεγραφήματος γίνεται η αποκάλυψη: «Μόλις η κυβέρνηση αποφάσισε να προχωρήσει την υπόθεση (σ.σ.: την αναγνώριση των Σκοπίων ως FYROM) το ζήτημα ήταν ο χρόνος. […] Ο Axworthy (σ.σ.: Lloyd Axworthy, αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών του Καναδά τον Ιούλιο του ’96) τον προηγούμενο μήνα έφτασε να συζητήσει το θέμα με τον Έλληνα ομόλογό του στο περιθώριο μιας Συνόδου του ΝΑΤΟ στο Βερολίνο.

Ο Πάγκαλος του είπε πως ό,τι κι αν αποφάσισε να κάνει ο Καναδάς με τη “Μακεδονία” (όρος του Πάγκαλου) είναι δική του υπόθεση. Είπε ότι το θέμα θα ήταν περισσότερο σημαντικό για την Ελληνική Διασπορά στον Καναδά παρά για την Αθήνα, ειδικά από τη στιγμή που η Ελλάδα είχε η ίδια αναγνωρίσει και αναπτύξει διπλωματικές σχέσεις με τα Σκόπια».

Η απόδοση του ονόματος «Μακεδονία» στα Σκόπια από τον Πάγκαλο, ο οποίος τότε ήταν υπουργός Εξωτερικών της χώρας μας, είναι κάτι που προξένησε εντύπωση στους Αυστραλούς διπλωμάτες, αλλά και στους Καναδούς, που τη μετέφεραν ως είχε στους ομολόγους τους, με τους οποίους συνεργάζονταν και συνεργάζονται στενά στο πλαίσιο και της Κοινοπολιτείας.

Οι βλέψεις και οι διεκδικήσεις όμως των Σκοπίων έναντι της χώρας μας και της ιστορίας της δεν είναι σημερινό «φαινόμενο» κι ούτε καν «φαινόμενο» της τελευταίας 25ετίας, αλλά υπάρχουν για περισσότερο από μισό αιώνα. Όλα αυτά, βεβαίως, εις γνώση και πολλές φορές με τις ενυπόγραφες «ευλογίες» των Ελλήνων πολιτικών.

Για να δούμε πόσο πίσω, όμως, πηγαίνει η ιστορία της ονομασίας των Σκοπίων και πόσο αργά είδε το θέμα το «φως της δημοσιότητας», αρκεί να ανατρέξουμε σε αποφάσεις του 1959 (!!!), όπου τα Σκόπια αναφέρονται ως «Μακεδονία» και μάλιστα υπογράφονται, μεταξύ άλλων, από τον τότε Πρόεδρο του Υπουργικού Συμβουλίου και μετέπειτα Εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Κοινώς, τα «δάκρυα» του Κωνσταντίνου Καραμανλή για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας το 1992, αποδείχθηκαν μάλλον «κροκοδείλια», αφού ο ίδιος γνώριζε. Γνώριζε πολύ καλά και πολλά χρόνια όπως και όλοι όσοι έχουν περάσει από την βουλή.

Συγκεκριμένα, σε Νομοθετικό Διάταγμα που δημοσιεύθηκε στο ΦεΚ με αριθμό 238 (και στη Γαλλική γλώσσα και στην Ελληνική γλώσσα) με ημερομηνία 5 Νοεμβρίου 1959, που αφορά στη συμφωνία περί αμοιβαίων δικαστικών σχέσεων «μεταξύ των Κυβερνήσεων του Βασιλείου της Ελλάδος και της Λαϊκής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαυΐας» (το αναφέρουμε όπως ακριβώς αναφέρεται και στο ΦεΚ).

Στο άρθρο 7 του επίμαχου ΦεΚ, αναφέρονται χαρακτηριστικά τα εξής:

«Αι αιτήσεις δικαστικής αρωγής υποβάλλονται διά των αντιστοίχων υπουργείων Δικαιοσύνης, άτινα αλληλογραφούσι προς τούτο απ’ ευθείας μεταξύ των (όσον αφορά την Γιουγκοσλαυΐαν τα υπουργεία Δικαιοσύνης των Λαϊκών Δημοκρατιών της Σερβίας, Κροατίας, Σλοβενίας, Βοσνίας- Ερζεγοβίνης, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ και Μαυροβουνίου»!

(Για να διαβάσετε ολόκληρο το ΦεΚ, κάντε αναζήτηση στο Google ως "ΦΕΚ 238 Έτος 1959 Τεύχος Α. Ακολούθως πατήστε στο πρώτο αποτέλεσμα που λέει "Αναζήτηση ΦΕΚ" και συμπληρώστε τα κενά "Έτος 1959", "Τεύχος Α", Αριθμός ΦΕΚ 238" και αναζήτηση. Το βγάζει πρώτο ως αποτέλεσμα και πατάτε δεξιά για να δείτε το pdf)

Εκτός από το όνομά του Κωνσταντίνου Καραμανλή, το συγκεκριμένο ΦεΚ αναφέρει το όνομα του πρώην Βασιλιά της Ελλάδας Παύλου, αλλά και των μελών του τότε Υπουργικού Συμβουλίου και συγκεκριμένα των:

Π. Κανελλόπουλου, Ε. Αβέρωφ- Τοσίτσα, Κ. Καλλία, Κ. Παπακωνσταντίνου, Λ. Δερτιλή, Ν. Μάρτη, Σ. Γκίκα, Κ. Αδαμόπουλου, Α. Στράτου, Α. Δημητράτου, Κ. Τσάτσου, Ε. Καλαντζή, Ε. Κεφαλογιάννη, Δ. Θανόπουλου και Ι. Ψαρρέα.